«Survivors»

Ξέρετε, υπάρχουν και κάποιοι που δεν μπόρεσαν να αγωνιστούν, γιατί δεν τους δόθηκε καν η δυνατότητα. Είναι εκείνοι που χτυπημένοι από κάποια ασθένεια βρίσκονται στο κρεββάτι, δίχως συνείδηση της κατάστασής τους και δίχως ελπίδα. Είναι εκείνοι που θα μας αναγκάζουν πάντα να φέρνουμε και να ξαναφέρνουμε στα χείλη μας εκείνο το μεγάλο ΓΙΑΤΙ, πάνω στο οποίο στήθηκε το βιβλίο του Ιώβ. Και, κακά τα ψέμματα, το βιβλίο του Ιώβ δεν δίνει καμιά απολύτως απάντηση. Το, ο Θεός ξέρει, που ακόμη χειρότερα στο βιβλίο του Ιώβ εμφανίζεται ως παιχνίδι ανάμεσα στον Θεό και τον διάβολο, δεν είναι απάντηση, είναι απλά αναγνώριση της δικής μας αδυναμίας να δώσουμε απάντηση σε όλα εκείνα τα τραγικά που μας συμβαίνουν.

Για τη διδασκαλία (τη δημόσια, την ιδιωτική και την κατ’ οίκον)

Γιατί θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες και περιορισμοί στο πού κάποιος διδάσκεται; Το πού θα μάθει το παιδί γράμματα δεν αφορά και δεν θα πρέπει να αφορά την πολιτεία. Αφορά αποκλειστικά και μόνον την οικογένεια. 
Εκείνο το οποίο αφορά την Πολιτεία είναι 
1. ο καθορισμός των απολύτως αναγκαίων, κατά την κρίση της, γνώσεων που θα πρέπει να έχει κάποιος ολοκληρώνοντας τη, με τα σημερινά δεδομένα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, 
2. η πιστοποίηση των γνώσεων και 
3. η εγκυρότητα των τίτλων που κατέχει κάποιος, εφόσον βέβαια αυτός ο κάποιος χρειάζεται μια τέτοια πιστοποίηση. 
Τα παραπάνω δεν επιτυγχάνονται με την παρέμβαση στον τρόπο διδασκαλίας, πρόσληψης και εμπέδωσης των γνώσεων, αλλά με την διαμόρφωση ενός πλαισίου αντικειμενικών και αδιάβλητων δημόσιων εξετάσεων, κατά το πρότυπο των πανελληνίων, βάσει των αποτελεσμάτων των οποίων να εκδίδονται οι τίτλοι τόσο για τους μαθητές των δημοσίων σχολείων όσο και για εκείνους των ιδιωτικών καθώς και για τους λίγους εκείνους που προτιμούν την κατ’ οίκον ή όποια άλλη διδασκαλία. Με ανάλογο τρόπο πιστοποιούνται σήμερα οι γνώσεις στις ξένες γλώσσες και στους υπολογιστές, με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε λοιπόν να πιστοποιείται και η επάρκεια ενός νέου για τη λήψη ενός "εθνικού" (ή με άλλον τίτλο) απολυτηρίου, το οποίο θα του άνοιγε το δρόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ή για τον χώρο της εργασίας. 
Τα παραπάνω σημαίνουν μια πανελλήνιου χαρακτήρα εξέταση στο τέλος της διαδρομής. Άρα με την εφαρμογή της έχουμε:
1. λιγότερες εξετάσεις, 
2. λιγότερο άγχος για τους μαθητές, 
3. λιγότερα έξοδα για τους γονείς, 
4. ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο ο καθένας θα επιλέξει να μάθει γράμματα. 
Το ασφυκτικό πλαίσιο της δημόσιας εκπαίδευσης και το ανάλογο της ιδιωτικής, με την υποχρεωτική παρουσία των μαθητών επί 12 χρόνια στα σχολεία, με ομαδική επτάωρη διδασκαλία και άνωθεν καθορισμένο αναλυτικό πρόγραμμα, μάλλον περιγράφει ένα τραγικά ανελεύθερο περιβάλλον, το οποίο αποσκοπεί στην προσαρμογή των νέων ανθρώπων σε ένα πλαίσιο, παρά στην ανάπτυξη ελεύθερων χαρακτήρων.

Δημιουργικές εργασίες και Συνθετικές Δημιουργικές εργασίες στο Γυμνάσιο και το Λύκειο

Μα με τί κάθονται και ασχολούνται στο Υπουργείο και στο ΙΕΠ! Δεν έχουν βαρεθεί;

Δεν αντέχουμε άλλο άλλες δημιουργικές εργασίες. 

Γυμνάσιο και Λύκειο γέμισαν με δάφτες.

Δεν καταλαβαίνουν ότι όλα γίνονται με τη γνωστή μέθοδο του copy paste;

Δεν καταλαβαίνουν ότι τίποτε ουσιαστικά δεν γίνεται;

Δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά απλά σημαίνουν χάσιμο ωρών για μαθητές και καθηγητές;

Αναρωτήθηκαν αν οι εκπαιδευτικοί μπορούν να συντάξουν οι ίδιοι μια εργασία;

Μήπως θα ήταν καλό να ρωτήσουν όλους τους εκπαιδευτικούς πόσες εργασίες έχουν γράψει έως τώρα και πόσες έχουν δημοσιεύσει; Τα αποτελέσματα θα είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Οι περισσότεροι είναι πολύ πιθανόν να μην έχουν γράψει απολύτως τίποτε. Και αυτοί καλούνται τώρα να διδάξουν στους μαθητές πώς γράφονται οι δημιουργικές εργασίες και να τους καθοδηγήσουν!!!!

Ολα μοιάζουν με ανέκδοτο.

Μήπως τελικά είναι;