Όλα πωλούνται, όλα αγοράζονται

Όποιος επιθυμεί να γνωρίσει πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει την έννοια και την εμπειρία του ιερού στην ιστορία, στα μνημεία του πολιτισμού, στην καθημερινή ζωή και στην τέχνη μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα. Όποιος επιθυμεί να γνωρίσει την ταυτότητα και τη λειτουργία των νέων προγραμμάτων σπουδών στα Θρησκευτικά. Όπως επιθυμεί να κατανοήσει το γιατί η εισαγωγή του προκάλεσε έντονη συζήτηση και οξύτατη αντιπαράθεση. Όποιος αναρωτιέται ποια είναι η πορεία του μαθήματος και ποιες οι νέες κατευθύνσεις και ποιος ο ρόλος της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου σε σχέση με τη θρησκευτική ετερότητα,

δεν έχει παρά να πάει στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ.

Για όλα αυτά, και προφανώς για πολλά άλλα που δεν αναφέρονται στην πρόσκληση, θα δώσει απαντήσεις ο κ. Στ. Γιαγκάζογλου, με πολύ χαμηλή μάλιστα τιμή εισιτηρίου: μόλις με 10 ευρώ.

Οι εμπνευστές των νέων προγραμμάτων σπουδών δεν κάνουν τον κόπο να δουν τι στο καλό συμβαίνει στον χώρο των σχολείων έπειτα από την απόφαση για την εισαγωγή τους, αλλά άρχισαν να ξεπουλάνε τη "γνώση" τους και μάλιστα σε ευτελή τιμή!

Όσοι πιστοί και ενδιαφερόμενοι προσέλθετε!

Οι προβληματικοί

Είναι πολύ δύσκολο να στοχεύσεις το κακό χωρίς να πλήξεις τον άνθρωπο που το πραγματώνει.
Ο αγώνας του χριστιανού είναι ενάντια στο κακό, όπου και αν υπάρχει, τον άνθρωπο όμως οφείλει να τον αγκαλιάσει και να τον βοηθήσει να αλλάξει.
Ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων, όταν μάλιστα αυτός είναι υποτιμητικός ή προβάλλει τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους, δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτός στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής. Είναι όμως κάποιες στιγμές που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Πρέπει με κάποιον τρόπο να επισημανθεί το πρόβλημα ώστε να ξεκινήσει η θεραπεία του. 

Η χθεσινή επανειλημμένη χρήση του επιθέτου "προβληματικός", μοιάζει να εκφράζει την αδυναμία εξεύρεσης τρόπου υπέρβασης του αδιέξοδου στο οποίο έχουμε βρεθεί. Όταν έχεις να κάνεις με άτομα τα οποία φαίνεται να παίζουν τους ρόλους που κάποτε ονειρεύτηκαν, πώς να αντιδράσεις; Ο ένας ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, ο άλλος να γίνει στρατηγός και να φορέσει όλες τις φόρμες παραλλαγής, ο άλλος επί της Παιδείας υπουργός, ο άλλος καναλάρχης.....
Το παιχνίδι ρόλων ταιριάζει στο θέατρο. Στη ζωή τα πράγματα είναι αλλιώς. Όταν μάλιστα από το παιχνίδι εξαρτώνται οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε το πράγμα σοβαρεύει.
Το ζήτημα είναι ποιος το καταλαβαίνει....

Τα πάντα ματαιότης

Σίγουρα ο Εκκλησιαστής δεν είχε υπόψη του την ελληνική πραγματικότητα όταν το έγραφε.
Εδώ, όμως καθημερινά το βιώνουμε με τον πιο τραγικό τρόπο. Ακόμη και όταν θέλουμε να το ξεχάσουμε, έρχεται η ίδια η ελληνική πραγματικότητα και μας το θυμίζει.
Η αναζήτηση βιβλίων στο διαδίκτυο, προφανώς εντάσσεται στα "μάταια" πράγματα της καθημερινότητάς μας. Για τούτο και το μοναδικό πόρταλ που διέθετε το Υπουργείο Παιδείας και αφορούσε τις δημόσιες βιβλιοθήκες και το ψηφιοποιημένο υλικό τους, το οποίο ας σημειωθεί έγινε με κοινοτικά κονδύλια, έχει πάψει πλέον να λειτουργεί. 
Παραμένει μόνον η αρχική σελίδα 
http://publiclibs.ypepth.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=1
για να μας θυμίζει πόσα βιβλία είχαν ψηφιοποιηθεί: περίπου 40.000, τα οποία ήταν κάποτε διαθέσιμα και τα οποία έρχονταν να προστεθούν στην πλούσια συλλογή της "Ανέμης" του πανεπιστημίου της Κρήτης.
Ματαιότης, θα μου πεις.
Με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;
Μήπως άλλωστε μας πόνεσε η υλοποίηση του προγράμματος; Άλλοι πλήρωναν.....
Στο κάτω της γραφής, η πολύωρη παραμονή μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή βλάπτει την όραση.
Στην Ελλάδα, του ήλιου και της θάλασσας, η μελέτη μπροστά στον υπολογιστή μόνον βίτσιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Οι απαλλαγές από τα θρησκευτικά και το άρθρο 13 του Συντάγματος

Το ζήτημα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών και η αιτιολόγησή της, όπως έχει διατυπωθεί στη σχετική εγκύκλιο, που συνεχίζει να ισχύει έως σήμερα (Οκτώβρης του 2016), δεν παύει να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, αντιπαράθεσης των διευθυντών με τους γονείς, αλλά και αφορμή για την κατάθεση ερωτήσεων από μερίδα βουλευτών.
Εν αναμονή των σχετικών ενεργειών του υπουργείου, έπειτα από την αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών, που λογικά καταργεί κάθε έρεισμα απαλλαγής από το μάθημα, το οποίο παύει πλέον να έχει, κατά το υπουργείο και τους συντάκτες των προγραμμάτων, ομολογιακό χαρακτήρα, ας ληφθούν υπόψη τα παρακάτω.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο Λοβέρδου, οι γονείς οφείλουν στην υπεύθυνη δήλωση απαλλαγής να δηλώσουν ότι ο μαθητής «δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος και εξ αυτού επικαλείται λόγους θρησκευτικής συνείδησης». Η δήλωση προφανώς έχει χαρακτήρα ομολογίας πίστης (έστω και με αρνητικό τρόπο) και αφορά τον απαλλασσόμενο μαθητή και πιθανόν τους γονείς του.
Με την πρώτη ματιά αυτό αντίκειται στο άρθρο 13 του Συντάγματος, που αφορά την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης των πολιτών τούτης της χώρας. Η ελευθερία αυτή επιμερίζεται σε μια σειρά δικαιωμάτων, τα οποία ο Σπ. Τρωιάνος σε σχετική γνωμοδότησή του, είχε ορίσει ως εξής:
1. Το δικαίωμα να πρεσβεύει οποιαδήποτε θρησκεία και να τη μεταβάλλει οποτεδήποτε.
2. Το δικαίωμα να εκδηλώνει και να διακηρύσσει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις γραπτά ή προφορικά ή, αντίθετα, να μην τις αποκαλύπτει.
3. Το δικαίωμα να συνεταιρίζεται για θρησκευτικούς σκοπούς.
4. Το δικαίωμα της θρησκευτικής ισότητας.
5. Το δικαίωμα της θρησκευτικής εκπαίδευσης.
6. Το δικαίωμα να αποκρούει οποιαδήποτε ενέργεια έρχεται σε αντίθεση με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Ο ίδιος επιπλέον επισημαίνει "ότι το δικαίωμα της ελεύθερης εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων προστατεύεται και με αρνητική μορφή, δηλαδή ως δικαίωμα του ατόμου να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, εκτός αν από αυτές εξαρτώνται δικαιώματα ή υποχρεώσεις ή αν πρόκειται για ερωτήσεις που απευθύνονται για στατιστικούς σκοπούς. Στην τελευταία αυτή περίπτωση πρέπει να γίνεται η δήλωση υπό συνθήκες που εγγυώνται την εμπιστευτική τους μεταχείριση".
Η τελευταία περίπτωση αφορά ακριβώς το μάθημα των Θρησκευτικών και δικαιολογεί την απαίτηση της δήλωσης, έστω με την αρνητική μορφή, των θρησκευτικών πεποιθήσεων μαθητών και γονέων. Η απαλλαγή από το μάθημα, στη μορφή που αυτό έχει έως αυτή τη στιγμή, συνιστά δικαίωμα για όλους εκείνους που δεν ανήκουν στην χριστιανική ορθόδοξη Εκκλησία, και έχει ως αποτέλεσμα την ελάφρυνση του ωρολογίου προγράμματος των απαλλασσομένων και τη διαφοροποίησή τους σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους τόσο στην καταβαλλόμενη προσπάθεια όσο και στο τελικό ετήσιο αποτέλεσμα.
Μόνον στην περίπτωση που είχε προβλεφθεί άλλο εναλλακτικό διδακτικό αντικείμενο, διδασκόμενο και εξεταζόμενο με τον ίδιο τρόπο με εκείνο των Θρησκευτικών, θα μπορούσε ενδεχομένως να απαλειφθεί η δήλωση της θρησκευτικής ταυτότητας των δηλούντων.


ΣΧΕΤΙΚΑ:
Τρωιάνος Σπ. «Ελευθερία Θρησκευτικής Συνείδησης και Επικρατούσα Θρησκεία» http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/troianos_eleftheria.html

Η πολιτιστική μας κληρονομιά

Η τάση περιορισμού της χρηματοδότησης των φορέων και των έργων που σχετίζονται με τη διατήρηση και τη μελέτη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, των αρχείων και των βιβλιοθηκών είναι γενικότερη και δεν αφορά μόνον την Ελλάδα. Στις ευρωπαϊκές χώρες συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.
Ίσως είναι απότοκο της γενικότερης κρίσης, κρίσης οικονομικής, η οποία αναπροσανατολίζει τους στόχους. Ζητήματα πιο πρακτικά και χώροι που εντάσσονται στον κύκλο της παραγωγής είναι αυτοί που έχουν την προτεραιότητα. H καθαρή, θεωρητική ενασχόληση με τη γνώση, αποτελεί πολυτέλεια και ανήκει σε άλλους καιρούς.
Η κρίση όμως κάποτε θα περάσει και ελπίζουμε μαζί με αυτήν να μην έχουν χαθεί, χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή αποκατάστασης, και όλα εκείνα που μας κληροδότησε το χθες και αποτελούν τη βάση για την αυτοκατανόησή μας στο σήμερα και εφαλτήριο για το αύριο.

Προφορικά ή γραπτά εξεταζόμενο;

Οι σχολικοί σύμβουλοι των θεολόγων ανά τη χώρα έχουν ήδη προγραμματίσει ενημερωτικές συναντήσεις με τους θεολόγους των περιφερειών τους με κύρια αντικείμενα τα νέα "καλούδια" του προγράμματος σπουδών και κυρίως εκείνα με τις μεθόδους διδασκαλίας.
Η βιασύνη τους είναι προφανής, από τη στιγμή που δεν έχει καν ξεκινήσει η επιμόρφωση των επιμορφωτών. 

Αντί να καταναλώνονται με αυτά μάλλον θα έπρεπε να εξετάσουν με μεγαλύτερη προσοχή και να δουν το τί επιφυλάσσει για το μάθημα των Θρησκευτικών η φετινή χρονιά,  και κυρίως τί γίνεται με αυτό που παλαιότερα ονομαζόταν "ύλη διδακτέα" και "ύλη εξεταστέα". 

Ίσως κάποιος χαμογελάσει για τα παλιομοδίτικα που γράφω, όμως το πράγμα είναι εξαιρετικά σοβαρό.
Με την ύπαρξη μόνον του προγράμματος σπουδών, στην ουσία για το λύκειο με 25 για κάθε τάξη λέξεις, και ένα σωρό κειμένων που λίγα μπορούν να αξιοποιηθούν κάπως  μέσα στην τάξη· με μαθητές που δεν έχουν στα χέρια τους τίποτε απολύτως, τίθεται το ερώτημα:
Για φέτος το μάθημα θα λογιστεί ως προφορικά ή ως γραπτά εξεταζόμενο;
Χωρίς καμιά ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας, το μάθημα συνεχίζει να λογίζεται ως γραπτά εξεταζόμενο. Το ερώτημα όμως είναι πώς θα εξεταστεί γραπτά, αφού λείπει η "ύλη" προς μελέτη και εξέταση; Οι μαθητές θα εξεταστούν στις 25 λέξεις-έννοιες; Ακούγεται αυτό λογικό;
Επίσης, η ρητή βεβαίωση που προέκυψε από τη συνάντηση των δύο αρχών (εκκλησιαστικής και πολιτική) για τη χρήση, σε τούτη τη χρονιά των σχολικών βιβλίων που έχουν διανεμηθεί, πώς επιβεβαιώνεται και με ποιον τρόπο θα υλοποιηθεί;

Εκείνο, λοιπόν, που πρωτεύει δεν είναι η ενημέρωση και η επιμόρφωση των θεολόγων. Οι θεολόγοι, ο καθένας με τον τρόπο του και την εμπειρία που έχει θα αντιμετωπίσει το ζήτημα της διδασκαλίας είτε επιλέγοντας την πιστή εφαρμογή των προτεινομένων μεθόδων είτε επιλέγοντας ό,τι θεωρεί ο ίδιος καταλληλότερο.
Εκείνο που προέχει είναι το ξεκαθάρισμα του σκηνικού, για τούτη τουλάχιστον τη χρονιά, αναφορικά με τη φύση του μαθήματος. Δηλαδή:
Να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας του μαθήματος ως προφορικά ή γραπτά εξεταζόμενου.
2. Σε περίπτωση που θα είναι γραπτά εξεταζόμενο, να καθοριστεί το μίνιμουμ της εξεταστέας ύλης, είτε με την επιλογή κειμένων από τα υπάρχοντα ήδη στη διάθεση των εκπαιδευτικών και την αποστολή τους στις σχολικές μονάδες (κάτι δηλαδή σαν ανθολόγιο, αντίστοιχο με τα κείμενα της Λογοτεχνίας) είτε με τον προσδιορισμό συγκεκριμένων ενοτήτων από τα βιβλία που διανεμήθηκαν, οι οποίες και θα αποτελέσουν τη βάση των εξετάσεων.

Το πράγμα επείγει. 
Μην ξεχνάμε ότι από τον επόμενο μήνα ξεκινούν τα διαγωνίσματα του τετραμήνου.

Παλινωδίες

Η κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων, η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, η κατάργηση των νόμων που διέπουν το πανεπιστήμιο και η θέσπιση άλλων, είναι ενέργειες για τις οποίες δεν συμφωνώ. Είναι όμως σεβαστές στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής μιας κυβέρνησης και η ορθότητα της κατάργησης και της αντικατάστασής τους θα μπορούσαν να κριθούν σε βάθος χρόνου. Άλλωστε τα πάντα πρέπει να δοκιμάζονται και να κρατιέται το "καλόν", κατά το ευαγγελικό (Α΄ Θεσσ. 5,21).
Εκείνο που είναι εντελώς απαράδεκτο είναι η παλινωδία, που φανερώνει αν μη τι άλλο προχειρότητα στο σχεδιασμό, ή εξαγγελίες που αποβλέπουν αποκλειστικά σε πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. 
Έτσι απλά τα πάντα καταστρέφονται.

Η ανάφλεξη

Επιλέγω απόσπασμα από σημερινή, 14 Οκτωβρίου 2016, δήλωση:
"Η πρόσφατη αιφνίδια ανάφλεξη στο θέμα των Θρησκευτικών ελπίζουμε να μην επιβεβαιώσει τους φόβους για ανάμειξη της Εκκλησίας στην πολιτική. Δεν πρόκειται για κάποια αντιπαλότητα, αλλά για υπεράσπιση του δημοκρατικού χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου".
Αιφνίδια ανάφλεξη, δεν το λες. Σαν προετοιμασμένο από καιρό ήτανε. Ως έκρηξη εκείνου που παραπλανήθηκε μου φάνηκε, και ας είχε ευθύνη ο παραπλανηθείς για την παραπλάνησή του.
Η υπεράσπιση ενός μαθήματος, που κατά τα άλλα και η ίδια η Εκκλησία θα το ήθελε ανοιχτό στην κοινωνία (αν και δεν μας λέει πώς ακριβώς) δεν συνιστά ανάμειξη την πολιτική ούτε παρέμβαση στην εκπαίδευση, την ευθύνη της οποίας έχει σε κάθε περίπτωση η πολιτεία. Όταν όμως καλείται σε διάλογο για το περιεχόμενο ενός μαθήματος, τότε είναι θεμιτές και οι δημόσιες τοποθετήσεις και οι αντιρρήσεις και οι απορρίψεις.
Επίσης, αν καταλαβαίνω καλά, σύμφωνα με την παραπάνω φράση, ο δημοκρατικός χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου διασφαλίζεται με τη μη ανάμειξη της Εκκλησίας στην πολιτική. Αντίστροφα, αν η Εκκλησία αναμειχθεί με την πολιτική, διακυβεύεται ο δημοκρατικός χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου. Αυτό βγάζει νόημα; .............................

ΠΗΓΗ
http://www.protothema.gr/politics/article/619559/filis-elpizo-na-min-epivevaiothoun-oi-fovoi-gia-anameixi-tis-ekklisias-stin-politiki/

Προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων

Όπως κάθε χρόνο, και φέτος δημοσιεύτηκε η σχετική εγκύκλιος για τα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων, ορίστηκε η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων, και η διαδικασία έγκρισης κατ' αρχάς από τους συλλόγους των διδασκόντων και στη συνέχεια από τους υπευθύνους των οικείων Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, προκειμένου οι τελευταίοι να δώσουν τεκμηριωμένη εισήγηση έγκρισής τους στην Επιτροπή Σχολικών Δραστηριοτήτων.
Δεν καταλαβαίνω. Γιατί όλη αυτή η λεπτομερειακή περιγραφή της διαδικασίας υποβολής και έγκρισης δραστηριοτήτων που γίνονται μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου, από τη στιγμή που και για το "τρέχον σχολικό έτος δεν προβλέπεται από τον κρατικό προϋπολογισμό κάλυψη δαπανών για αναλώσιμα και υπερωρίες εκπαιδευτικών". Γιατί θα πρέπει να περιγράφεται αναλυτικά ο τρόπος της επεξεργασίας των θεμάτων. Τί νόημα έχουν οι εγκρίσεις από τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και γιατί να υπάρχει Επιτροπή Σχολικών Δραστηριοτήτων;
Τα προγράμματα υλοποιούνται από εκπαιδευτικούς οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν ό,τι ο καθένας μπορεί, πέρα από το υποχρεωτικό τους ωράριο σε μαθητές που επίσης επιθυμούν να γνωρίσουν αντικείμενα πέρα από εκείνα που περιλαμβάνονται στα σχολικά τους βιβλία. Τα προγράμματα δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε λογίζονται ως ώρες διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς. Θα μπορούσαν επομένως απλά να λαμβάνουν την έγκριση του Συλλόγου των διδασκόντων του κάθε σχολείου και μόνον, χωρίς καμιά ανάμειξη καμιάς Διεύθυνσης και καμιάς άλλης Επιτροπής.
Κάθε άλλη διαδικασία αποτελεί απλά κατάλοιπο του παρελθόντος, όταν τα προγράμματα αυτά συνοδεύονταν από χρηματοδότηση και όταν οι ώρες λογίζονταν είτε ως υπερωριακές είτε ως συμπληρωματικές στο ωράριο του εκπαιδευτικού.
Το Υπουργείο συνεχίζει να αναπαράγει ό,τι γινόταν και στο παρελθόν. Σίγουρα δεν αγνοεί την πραγματικότητα, την οποία άλλωστε και περιγράφει. Συντηρεί όμως όλους εκείνους οι οποίοι πλέον δεν έχουν κανένα πρακτικά αντικείμενο, στις Διευθύνσεις και στις Επιτροπές, η παρουσία των οποίων είναι περιττή και καλό θα ήταν αντί να εκδίδει εγκυκλίους, να τους αξιοποιήσει σε άλλους τομείς όπου υπάρχει ανάγκη.

Σχόλια στον "Καιρό" -1

Από την τοποθέτηση του "Καιρού", στις 11 Οκτωβρίου, προκύπτουν ορισμένα  σημεία, τα οποία χρήζουν σχολιασμού.

1. Αν πράγματι η ομάδα "εμπειρογνωμόνων" συγκροτήθηκε με επιλογή από ειδικό μητρώο δημιουργημένο έπειτα από δημόσια προκήρυξη για εκδήλωση ενδιαφέροντος από το τότε Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τότε μέρος της ευθύνης για το σημερινό κατάντημα έχει και μια μερίδα θεολόγων καθηγητών που είχαν τα προσόντα για να ενταχθούν στο "ειδικό μητρώο" και δεν το έκαναν. Η μνήμη μου πάντως δεν με βοηθά για να θυμηθώ πότε είχε γίνει η προκήρυξη και ποιά ήταν τα προαπαιτούμενα.
Όπως και να έχει όμως, είναι παρατηρημένο ότι, κατά έναν περίεργο τρόπο οι επιτροπές που συγκροτούνται ακόμη και με δημόσια προκήρυξη, εμφανίζουν μια ιδιαίτερη ομοιογένεια, ως προς τους στόχους τους, τη μέθοδο, το τελικό αποτέλεσμα της εργασίας τους. Τα μέλη τους χαρακτηρίζονται από σύμπνοια, η οποία προφανώς δεν προκύπτει από τη συνείδηση της σοβαρότητας του έργου που αναλαμβάνουν.
Σε προκαλεί να υποψιαστείς είτε ότι κάποιοι ελέγχουν τις διαδικασίες, ότι δηλαδή οι επιτροπές καλούνται να κινηθούν πάνω σε συγκεκριμένες, έξωθεν ειλημμένες κατευθυντήριες γραμμές, κάτι που μετατρέπει τα μέλη τους σε διεκπεραιωτικά όργανα, είτε ότι οι επιτροπές συγκροτούνται (παρότι χρησιμοποιείται το μητρώο) με συγκεκριμένα κριτήρια που έχουν ως αποτέλεσμα τον τελικό αποκλεισμό όλων εκείνων που έχουν διαφορετική γνώμη και θα υποστήριζαν αυτή τη γνώμη στις συνεδρίες της ομάδας και στην εκπόνηση του έργου τους.

2. Η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος, αν πράγματι έγινε σε τόσα σχολεία (παραπάνω από 100), τότε γιατί εμφανίζει τόσες ατέλειες και τόση προχειρότητα; Είτε δεν εφαρμόστηκε, είτε, όπως έχει γραφεί, εφαρμόστηκε σε πολύ λίγα σχολεία και μάλιστα επιλεκτικά ως προς την ύλη του, πράγμα που σημαίνει ότι οι οποιεσδήποτε παρατηρήσεις δεν επαρκούσαν για να χαρακτηριστεί ως καλό, επαρκές ή απαράδεκτο.
Καλό θα ήταν να γνωρίζαμε πού και πότε εφαρμόστηκε και ποιοί ανέλαβαν την πιλοτική εφαρμογή του. Όσο αυτό δεν γίνεται, και με βάση το γεγονός ότι δεν ακούστηκαν φωνές αντίδρασης, ο καθένας μπορεί να υποψιάζεται ότι εφαρμόστηκε σε χώρους ελεγχόμενους από την ομάδα "εμπειρογνωμόνων", οπότε και οι οποιεσδήποτε παρατηρήσεις χάνουν εντελώς το νόημά τους.

3. Αναφορικά με τη μη έγκαιρη έκδοση του ΠΣ και του υποστηρικτικού υλικού, την ευθύνη του οποίου πράγματι φέρει το υπουργείο, με βάση τη εμπειρία που αποκόμισε η κοινωνία και εκπαιδευτική κοινότητα από την ψηφιακή μορφή τους, αυτό θα πρέπει μάλλον να θεωρηθεί ως κέρδος, γιατί είναι τέτοια η προχειρότητα στη συλλογή του υποστηρικτικού υλικού που θα καθιστούσε την έκδοση σπατάλη ανεπίτρεπτη για το δημόσιο, σε μια περίοδο που προσπαθεί να μαζέψει τα ψίχουλα που έχουν απομείνει από παντού και δεν το καταφέρνει.

ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Για τους "εμπειρογνώμονες"

Εξαιρετικό το άρθρο του πατρός Θεμιστοκλή Μουρτζανού με τίτλο: Τα τραγούδια στα θρησκευτικά και οι "εμπειρογνώμονες", που δημοσιεύτηκε χθες 11 Οκτωβρίου 2016.
Παρουσιάζει νηφάλια το θέμα που προκλήθηκε με τα νέα προγράμματα σπουδών.
Σχολιάζει την κατά γενική ομολογία ατυχή προσθήκη τραγουδιών (κατά βάση άσχετων) και τη χαλαρή έως ανύπαρκτη σχέση τους με τη χριστιανική πραγματικότητα, η οποία αποτελεί την κατάληξη σε κάθε θεματική ενότητα.
Απογυμνώνει τους "εμπειρογνώμονες" που συνέταξαν και υποστηρίζουν την υλοποίησή τους, από την όποια επιχειρηματολογία τους.
Μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να το διαβάσει στη διεύθυνση:

http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/10815-ta-tragoudia-sta-thriskeutika-kai-oi-empeirognomones

Το υποχρεωτικό, το προαιρετικό και το θέμα της απαλλαγής

«Είχε διαπιστωθεί εξαίρεση από το μάθημα των Θρησκευτικών και, αν το αφήναμε έτσι, υπήρχε στην πράξη ο κίνδυνος να μετατραπούν στην πράξη τα Θρησκευτικά σε προαιρετικό μάθημα». Αυτά ειπώθηκαν από το υπουργείο παιδείας. Με την επιφύλαξη για την ακρίβεια των λόγων που δημοσιεύονται στον Τύπο ως εκπορευόμενα από διάφορες πηγές, τα παραπάνω φαίνεται να δικαιολογούν τη βιασύνη της εφαρμογής σε όλη την εκπαίδευση, έστω και χωρίς προετοιμασία, ενός νέου προγράμματος σπουδών, το οποίο θα καθιστούσε τα Θρησκευτικά στην πράξη υποχρεωτικά για όλους, κυριολεκτικά για όλους, τους μαθητές.
Αν πράγματι αυτό ήταν η πρόθεση, τότε η πρώτη κίνηση που έπρεπε να είχε γίνει, αμέσως μετά τη δημοσιεύση των ΠΣ, θα ήταν η κατάργηση της εγκυκλίου Λοβέρδου για τις απαλλαγές και το οριστικό κλείσιμο μιας κατάστασης τραυματικής για την εκπαίδευση.
Όμως δεν έγινε, ούτε τότε ούτε στη συνέχεια ούτε τώρα που φουντώνουν οι αντιδράσεις, έστω σαν κίνηση κατευνασμού. Όλα παραμένουν ως είχαν.
Γιατί άραγε; Επειδή υπάρχουν άλλα πιο επείγοντα; Και τί άλλο είναι πιο επείγον πέρα από το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων που προέκυψαν από τη δημοσίευση των ΠΣ;

Ανενεργά τα διατάγματα με τα προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ήταν οι δηλώσεις του μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκτάριου στον ραδιοφωνικό σταθμό της μητρόπολής του αναφορικά με το περιεχόμενο της συνάντησης του αρχιεπισκόπου με τον πρωθυπουργό.
Κατά τον μητροπολίτη, ο πρωθυπουργός "δεσμεύτηκε και υποσχέθηκε ότι τα  σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών διατάγματα, θα παραμείνουν ανενεργά, και ότι το μάθημα θα διδάσκεται όπως προηγουμένως". Εξέφρασε επίσης το κλίμα δυσαρέσκειας που επικρατεί στην Ιεραρχία εξαιτίας της επιμονής του υπουργού "στις αλλαγές που θέλει να κάνει".
Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, και δεν πρόκειται για παρερμηνεία των όσων ειπώθηκαν στην τελευταία συνεδρία της Ιεραρχίας, τότε:
Είναι επιτακτική ανάγκη οι μητροπολίτες που συμμετείχαν στη συνάντηση να μιλήσουν ευθέως για το περιεχόμενό της και να δημοσιοποιήσουν με κάθε λεπτομέρειες το τί αποφασίστηκε.
Εχω ήδη γράψει σε προηγούμενο άρθρο, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τις δηλώσεις υπουργού και αρχιεπισκόπου. Ήταν αδύνατο να ισχύουν ταυτόχρονα όσα έλεγε ο καθένας τους ξεχωριστά.
Εδώ, ή κάποιος αυθαιρετεί ή κάποιος παρερμηνεύει.
Και στις δύο περιπτώσεις όμως εκείνος που ζημιώνεται είναι το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές.
Χρειάζεται καθαρή γλώσσα και από τις δύο πλευρές, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, παρερμηνείες και αυθαίρετες ενέργειες, αντίθετες με τα συμφωνηθέντα!

ΣΧΕΤΙΚΑ
http://www.esos.gr/arthra/46779/mitr-kerkyras-o-prothypoyrgos-desmeytike-oti-ta-ps-sta-thriskeytika-tha-parameinoyn

Για τη διδασκαλία της ηθικής και της βιοηθικής

Με αφορμή την παρέμβαση του υπουργού παιδείας στην ενημέρωση των θεολόγων σχολικών συμβούλων, που έγινε σήμερα 11 Οκτωβρίου 2016 ας προσεχτούν τα ακόλουθα: 
Το τί θα πούμε στα παιδιά για τα βλαστοκύτταρα προφανώς δεν μπορεί να το κρίνει ο υπουργός. Ειδικά για τα ζητήματα βιοηθικής υπάρχει ένας εξαιρετικά εκτεταμένος προβληματισμός τόσο σε επίπεδο ηθικής όσο και σε επίπεδο νόμων.

Καλό θα ήταν πριν τον απασχολήσουν τα "βλαστοκύτταρα" και το καλό που θα προέκυπτε στον κόσμο από την επιστημονική έρευνα, να έριχνε μια ματιά στα όσα γράφονται στην ιστοσελίδα της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, και να σκύψει λιγάκι στον προβληματισμό που διατυπώνεται διεθνώς για την έννοια της ζωής, της ανθρώπινης ζωής, των αρχών της, και των δικαιωμάτων του ανθρώπου στις πρώτες στιγμές της εξέλιξής του.

Όσο για το κορίτσι, τους προβληματισμούς του για το θέμα των αμβλώσεων και την επιστροφή πριν από '80, επισημαίνω ότι το 2016 βρίσκεται μπροστά από το 1980 μόνον αριθμητικά. Οι αμβλώσεις, ο κ. υπουργός, όφειλε να γνωρίζει ότι συνιστούν φόνο στις περιπτώσεις εκείνες που ο νόμος του 1986 δεν χαρακτηρίζει ως "μη άδικες".

Σε κάθε περίπτωση ο υπουργός μας έχει απόλυτο δίκιο ότι τα θέματα αυτά δεν μπορούν να ερμηνεύονται "ερήμην των νόμων της χώρας". Ξεχνά όμως ότι πριν λίγες μέρες πέταξε στα σκουπίδια ένα ολόκληρο βιβλίο, εκείνο της Γ΄Λυκείου, και αντικατέστησε το πρόγραμμα σπουδών με εκείνο το "συννεφιάρικο", ενώ θα μπορούσε να κάνει κάτι απλούστερο: να βελτιώσει το υπάρχον υλικό, προσθέτοντας εκείνο που έλειπε: δηλαδή, στην περίπτωση της Γ΄Λυκείου, την αντιμετώπιση των ίδιων θεμάτων σε διαθρησκειακό επίπεδο και κυρίως τους νόμους, το νομικό πλαίσιο που ισχύει στη χώρα μας, αλλά στις άλλες χώρες, πάνω στα θέμα ζωής, βιοηθικής, περιβάλλοντος κλπ.

Αυτό θα ήταν πραγματική μεταρρύθμιση!

Κλήρος και εκπαίδευση

Με αφορμή τα λόγια του κ. Φίλη στην ενημέρωση των σχολικών συμβούλων για τα Θρησκευτικά, αναφορικά με τους κληρικούς στον χώρο της εκπαίδευσης, θα έλεγα μόνον τούτο:
Η βυζαντινή παράδοση, όπως αυτή συνεχίστηκε στην μετά το Βυζάντιο περίοδο, δηλαδή έως και την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, συνέδεε τον κληρικό με την εκπαίδευση, κυρίως τη στοιχειώδη (εξ ού και ο θρύλος για το Κρυφό Σχολειό). Όμως τα χρόνια έχουν περάσει, η εκπαίδευση είναι ευθύνη της πολιτείας και η Εκκλησία καλείται να συντρέχει στο έργο της πολιτείας, μόνον όπου χρειάζεται.
Η Εκκλησία θα έπρεπε προ πολλού να είχε απαγορεύσει στους κληρικούς την παράλληλη με τις ενοριακές-εφημεριακές τους υποχρεώσεις άσκηση του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 
Οι κληρικοί στον χώρο της εκπαίδευσης:
1. Καλύπτουν θέσεις εργασίας οι οποίες θα μπορούσαν να καλυφθούν από άνεργους εκπαιδευτικούς.
2. Η παρουσία τους στις σχολικές τάξεις είτε με τον ρόλο του δασκάλου είτε με τον ρόλο του καθηγητού, σε διάφορες ειδικότητες, είναι προβληματική, με δεδομένο τον εντεινόμενο πολυπολιτισμικό χαρακτήρα των μαθητών/τριών. Πρόκειται για φορείς, λόγω σχήματος, συγκεκριμένης θρησκευτικής ταυτότητας και αυτό θα έπρεπε να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη, ειδικά όταν απευθύνονται σε αλλόδοξους μαθητές.
Ο ιερέας έχει ένα πολύ συγκεκριμένο και πολύ σημαντικό ρόλο να επιτελέσει στο πλαίσιο της Εκκλησίας και η θέση του είναι στο ναό και στο ποίμνιό του, δηλαδή στην ενορία του.

Διαφθορά και διαπλοκή

Τελικά το συμπέρασμα από τη χθεσινή ολοήμερη συνεδρίαση της Βουλής ήταν πως όλοι είναι βουτηγμένοι στο βούρκο της διαφθοράς και της διαπλοκής. 
Η διαφορά τους έγκειται μόνον στο πόσο βαθειά έχει ο καθένας μπει μέσα, αν και τούτο είναι σχετικό, γιατί υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να πατάει σε κάποιον που δεν φαίνεται και βρίσκεται ακόμη βαθύτερα, για να θυμίσω το καζάνι της κόλασης του Αρκά.
Αυτή η βύθιση εξαρτάται είτε από τη χρονική διάρκεια νομής της εξουσίας είτε από το θράσος που αποκτά ο καθένας όταν αναλαμβάνει την εξουσία. Σε κάθε περίπτωση όμως από τον άκρατο εγωισμό και την πεισματική άρνηση να αποδεχθούν πως "Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα όσα ουκ υπάρχει μετά θάνατον....". Λίγη προσοχή στις κηδείες που ο καθένας πηγαίνει θα μπορούσε να του προσφέρει πολλά, πάρα πολλά!
Όσο για την έκταση της διαφθράς, περιλαμβάνει κάθε τι που μπορεί κανείς να φανταστεί: δημόσια έργα, μέσα ενημέρωσης, εξοπλιστικά, τράπεζες, δάνεια κλπ.
Ίσως θα ήταν καλύτερα αντί να μιλήσουν να καθάριζαν λιγάκι, ο καθένας τον στάβλο του. Και στη συνέχεια να προβούν σε δημόσια συγγνώμη, αποκαθιστώντας όπου είναι δυνατόν τη ζημιά που έχουν προξενήσει στο δημόσιο, δηλαδή στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Τα θέλω και τα πρέπει

Αυτό το "θέλω", "θέλουμε", "πρέπει" ακούγεται πολύ συχνά τελευταία από την Κυβέρνηση. 
Ποιος τη ρώτησε τί θέλει; και γιατί να μας ενδιαφέρει τί αυτή θέλει; Δεν κυβερνά για να υλοποιεί τα "θέλω" της.
Τα "θέλω" του λαού ποιος τα ακούει; Τον λαό ποιος τον ρώτησε τί θέλει πραγματικά;
Ποιος είπε ότι η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, έχει ως σκοπό να διαμορφώσει συνειδήσεις, να αναδιαμορφώσει τον κώδικα ηθικής συμπεριφοράς του καθενός;
Ο ρόλος της είναι να διοικεί και να τηρεί το σύνταγμα και τους νόμους μέχρι κεραίας.
Όσο για τα "θέλω" και "πρέπει", τις ηθικές δηλαδή επιταγές, ας τις αποφεύγει, ειδικά όταν η ίδια παρουσιάζει ελλείψεις...

Προαγωγή και απόλυση δίχως άγχος

Οι τελευταίες εξελίξεις στα ζητήματα βαθμολόγησης και προαγωγής των μαθητών του Γυμνασίου, και έως ότου αλλάξουν, διότι θα αλλάξουν και πάλι, μόλις αρχίσουν να δουλεύουν τα κομπιουτεράκια και να κάνουν υπολογισμούς, 
είναι σαφώς προς όφελος των μαθητών, όλων των μαθητών.

Δεν έχει καμιά σημασία αν ο γενικός μέσος όρος είναι σήμερα 13 και χθες ήταν 12. Μικρό το κακό. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο μαθητής προάγεται αν έχει σε όλα τα μαθήματα 10 ή αν ο γενικός μέσος όρος όλων μαθημάτων είναι τουλάχιστον 13. Ο γενικός μέσος όρος διαμορφώνεται από την ετήσια απόδοση του μαθητή σε όλα τα μαθήματα, τόσο στα προφορικά εξεταζόμενα, όσο και σε εκείνα, τα αυξημένης βαρύτητας (Ομάδα Α) τα οποία εξετάζονται γραπτά στο τέλος της χρονιάς.

Εκείνο που δεν κατανοεί κανείς είναι γιατί να οριστούν τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας, αφού στο τέλος όλα συνυπολογίζονται για την εξαγωγή του τελικού βαθμού που θα οδηγήσει στην προαγωγή ή στην απόλυση.
Ο καθορισμός μαθημάτων αυξημένης βαρύτητας θα είχε νόημα μόνον εφόσον αυτά και μόνον αυτά θα καθόριζαν το τελικό αποτέλεσμα.

Αλήθεια, ποιος ο λόγος να δώσει κανείς ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά και ποιος ο λόγος να υποβληθεί κάποιος σε γραπτές εξετάσεις, από τη στιγμή που οι προφορικοί βαθμοί των άλλων μαθημάτων μπορούν να δώσουν τη λύση;

Από την άλλη, αν κάποιος πιστεύει ότι η προφορική βαθμολόγηση είναι αντικειμενική αυταπατάται. Άλλωστε ο προφορικός βαθμός ποτέ δεν απεικόνιζε αυστηρά την επίδοση των μαθητών, αλλά αποτελούσε την γενική εκτίμηση η οποία προέκυπτε από μια ποικιλία παραγόντων που σχετίζονταν πέρα από την επίδοση με τη γενικότερη παρουσία του μαθητή στην τάξη και στο μάθημα.

Γονείς, γνωρίζετε πολύ καλά τι πρέπει να κάνετε. Ο,τι δεν έκαναν για σας οι γονείς σας. Η τακτική επίσκεψη στο σχολείο και η συνάντηση με τους καθηγητές του παιδιού σας αποδεδειγμένα βελτιώνει την επίδοση και τη βαθμολογία του.
Και εσείς αγαπητοί καθηγητές, ειδικά εσείς των προφορικά εξεταζόμενων μαθημάτων, κάντε το καθήκον σας. Κανένα παιδί στενοχωρημένο ή κλαμμένο εξαιτίας του χαμηλού βαθμού του.

Η ενημέρωση

Στην ηλεκτρονική εφημερίδα e-sos αναρτήθηκε σήμερα άρθρο που αφορά προσπάθειες στα Τρίκαλα εκφοβισμού των εκπαιδευτικών θεολόγων οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε ενημέρωση για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά. Ο σχετικός σύνδεσμος εδώ:
http://www.esos.gr/arthra/46695/prospatheies-ekfovismoy-ton-ekpaideytikon-kataggellei-i-enosi-theologon-trikalon
Εκείνο που δεν διευκρινίζεται στο παραπάνω άρθρο είναι το ΠΟΙΟΣ ανέλαβε να κάνει την ενημέρωση, με ποια ιδιότητα και σε τί συνίστατο αυτή η ενημέρωση.
Αν θυμάμαι καλά, το Υπουργείο, το οποίο κατά τον υπουργό είναι το μόνο αρμόδιο για την εκπαίδευση στη χώρας, είχε ανακοινώσει μια σειρά ενεργειών για την επιμόρφωση οι οποίες βρίσκονται ακόμη στην αρχική τους φάση.
Τούτη η "ενημέρωση" στα Τρίκαλα, από πού προερχόταν, ποιος την έκανε, με ποια ιδιότητα
Επιπλέον, γιατί τόση βιασύνη για ένα θέμα,  στο οποίο τίποτε ακόμη δεν έχει κατασταλάξει; Όσοι κόπτονται για την "ενημέρωση" καλό θα ήταν προηγουμένως, πριν δηλαδή ενημερώσουν, να ρωτήσουν την υπεύθυνη για την εκπαίδευση της χώρας Αρχή, πώς μπορεί να εφαρμοστεί εκείνο που ακούστηκε χθες στη Βουλή, ότι δηλαδή 
“Θα εφαρμοστούν φέτος τα προγράμματα που αποφασίσαμε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της πολιτείας. Θα εφαρμοστούν ταυτοχρόνως και τα περσινά βιβλία”
να ζητήσουν διευκρινίσεις (εδώ χρειάζονται διευκρινίσεις και όχι ενημέρωση), καθώς και λίγη σοβαρότητα σε ό,τι λέγεται και αποφασίζεται διότι:
πρόκειται για ένα μάθημα που αξίζει διαφορετικής μεταχείρισης και
η διδασκαλία του, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές σε όλη την επικράτεια, οι οποίοι φέτος, (και φοβάμαι για αρκετά χρόνια εφόσον εφαρμοστεί το ΠΣ ως έχει) βρίσκονται αντιμέτωποι με την ασάφεια, την ανακολουθία, την εμμονή.

H αληθινή θρησκεία

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, το οποίο αποτυπώνει τους απώτερους στόχους του μαθήματος των Θρησκευτικών (κατά την αντίληψη των συντακτών του νέου ΠΣ), καλούνται οι μαθητές της Α΄ Λυκείου να επεξεργαστούν στο πλαίσιο της "Ομαδοσυνεργασίας" ήδη στο πρώτο μάθημα. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του F. Lenoir, Ο Χριστός φιλόσοφος, Μτφρ. Αιμ. Βαλασίδης,  Αθήνα, Πόλις, 2010, σ. 320-326.

Ο συγγραφέας στηρίζεται στη γνωστή διήγηση της συνάντησης του Ιησού με τη Σαμαρείτισσα και στην απάντηση του Χριστού στο ερώτημα της Σαμαρείτισσας «πού πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό» ή με άλλα λόγια, ποια είναι η αυθεντική λατρεία. Ο Ιησούς της δηλώνει: «Πίστεψέ με, γυναίκα, είναι κοντά ο καιρός που δεν θα λατρεύετε τον Πατέρα ούτε σ’ αυτό το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα», και προσθέτει: «είναι όμως κοντά ο καιρός, ήρθε κιόλας, που οι πραγματικοί λάτρεις θα λατρεύσουν τον Πατέρα με τη δύναμη του Πνεύματος, που αποκαλύπτει την αλήθεια». 

Ο συγγραφέας μας, προϋποθέτοντας τα Ιεροσόλυμα και τη Σαμάρεια ως κέντρα δύο διαφορετικών θρησκειών, συμπεραίνει ότι η γυναίκα ουσιαστικά «αναρωτιέται ποια είναι η αληθινή θρησκεία» και ότι στην ερώτησή της  «ο Ιησούς της απαντά: καμία». Θεωρεί μάλιστα ότι ο Ιησούς εδώ «κάνει ένα εκπληκτικό βήμα σε σχέση με την ιστορία των θρησκειών. Τα λόγια που βάζει ο Ιωάννης στα χείλη του Χριστού σημαίνουν ότι στο εξής καμία θρησκεία δεν είναι ανώτερη από μια άλλη μπροστά στον Θεό. Δεν έχει σημασία αν είσαι Ιουδαίος ή Σαμαρείτης (θα μπορούσαμε σήμερα να προσθέσουμε χριστιανός, ινδουιστής, βουδιστής ή μουσουλμάνος) εφόσον, πέρα από την ποικιλομορφία των θρησκειών, αυτό που μετράει είναι η αλήθεια της ιδιαίτερης σχέσης με τον Θεό. Ο Ιησούς διαλύει τη θρησκευτική αποκλειστικότητα και υπονομεύει τον νομιμοποιητικό λόγο όλων των θρησκευτικών παραδόσεων: την αξίωσή τους να είναι το κέντρο, η υποχρεωτική οδός για τη σωτηρία. Ο Ιησούς θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο να ξεπεράσει την εξωτερική θρησκεία... (χωρίς) να αμφισβητεί τη θρησκευτική συμπεριφορά, την επικεντρώνει όμως στα ουσιώδη (σε μία λατρεία «εν Πνεύματι και αληθεία»)». 

Ο συγγραφέας μας όμως στρεβλώνει την αλήθεια και ερμηνεύει τη διήγηση και τον διάλογο κατά το δοκούν, αποβλέποντας στο τελικό συμπέρασμα, όπως διατυπώθηκε παραπάνω, δηλαδή σε έναν θρησκευτικό "αχταρμά". 

Η Ιερουσαλήμ και το όρος της Σαμάρειας, στα χρόνια του Ιησού ήταν τόποι λατρείας. Δεν έχουμε επομένως να κάνουμε με δύο διαφορετικές θρησκείες (την ιουδαϊκή και τη σαμαρειτική), αλλά με δύο διαφορετικές λατρευτικές πρακτικές. Αυτό αποτελεί το πλαίσιο του διαλόγου. Η Σαμαρείτισσα, πριν ρωτήσει τον Ιησού, διαπιστώνει "Κύριε, θεωρώ ότι προφήτης ει συ", προϋποθέτοντας το νοηματικό περιεχόμενο του όρου "προφήτης" στο πλαίσιο της ιουδαϊκής θρησκείας. Όταν λοιπόν τον ρωτά δεν τον ρωτά σαν κάποιον που ανήκει σε διαφορετική θρησκεία, αλλά σαν κάποιον που προέρχεται  από τον ίδιο με αυτή θρησκευτικό χώρο, αλλά διαφορετικό ως προς τις λατρευτικές πρακτικές, και ικανό να της δώσει απάντηση στο ερώτημα που την απασχολεί. Επίσης ο Ιησούς δεν της απαντά όπως θα απαντούσε σε μια γυναίκα άλλης θρησκείας, αλλά σε κάποια η οποία πιστεύει και λατρεύει τον ίδιο Θεό με τους συμπατριώτες του Ιουδαίους. Άλλωστε αν είχαμε να κάνουμε με συνάντηση δύο προσώπων προερχόμενων από διαφορετικές θρησκείες, η συζήτηση αυτή δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Επομένως η απάντηση του Ιησού δεν αφορά τη θρησκεία, αλλά τη λατρεία. Αναφέρεται δηλαδή στη γνησιότητα της λατρείας, η οποία δεν ορίζεται ούτε από τόπους ούτε από τελετουργικά.

Με τον τρόπο αυτό αντιλήφθηκε ο Χριστιανισμός τον διάλογο, με αυτό τον τρόπο τον ερμήνευσε έως σήμερα και με αυτόν τον τρόπο διδασκόταν η διήγηση έως πέρισυ, με βάση το παλαιό βιβλίο θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου.

Η ερμηνεία του Lenoir, όσο ενδιαφέρουσα και αν είναι, είναι εντελώς λανθασμένη. Η συμπερίληψη του κειμένου του Lenoir στον Οδηγό και η πρόταση διδασκαλίας με βάση αυτό και μάλιστα στο πλαίσιο μια μαθητοκεντρικής αντίληψης της διδασκαλίας, δεν μπορεί να είναι τυχαία ή αποτέλεσμα παρεξήγησης. Προφανώς αποτελεί συνειδητή επιλογή των μελών των επιτροπών σύνταξης του ΠΣ. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί να συμπεριληφθεί στα προτεινόμενα κείμενα:

Ως ένα κείμενο το οποίο θα πρέπει να αποδομηθεί από τον θεολόγο καθηγητή; Και πότε θα γίνει αυτό, αφού προηγουμένως οι μαθητές το μελετήσουν και εκφράσουν τη γνώμη του με το «Επ’ αυτού θα είχα να πω…»;

Ως ένα κείμενο που περιέχει μια διαφορετική οπτική ματιά στον κόσμο των θρησκειών και προτείνει τη σχετικοποίησή τους;

Ως ένα κείμενο που προτείνει την υπέρβαση των θρησκειών και την αναζήτηση της γνησιότητας της σχέσης με τον θεό έξω από τον χώρο τους;

Οι παρεξηγήσεις

Δύο ώρες κράτησε η συζήτηση ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αρχιεπίσκοπο στην οποία παραβρέθηκαν επίσης ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και ο υπουργός Παιδείας.
Δύο ώρες συζήτησης ήταν αρκετές για να "αρθούν οι παρεξηγήσεις" ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε, διότι στην πραγματικότητα μάλλον προέκυψαν νέες παρεξηγήσεις και αυτή τη φορά οι παρεξηγήσεις αφορούν στο τί συζητήθηκε και στο τί συμφωνήθηκε.
Αν οι εφημερίδες μεταφέρουν ακριβώς τα λεχθέντα μετά τη λήξη της συζήτησης, τότε:
Ο μεν αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι "ήρθησαν οι όποιες παρεξηγήσεις υπήρχαν με το μάθημα των θρησκευτικών, ότι θα συνεχιστεί ο διάλογος, ότι  θα υπάρξουν βελτιώσεις και ότι το μάθημα των θρησκευτικών θα γίνει με τα παλιά βιβλία" την τρέχουσα χρονιά.
Ο δε υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι "τα προγράμματα συνεχίζονται κανονικά όπως είχαμε ξεκινήσει, ότι ο διάλογος έγινε σε καλό κλίμα, ότι η Εκκλησία έθεσε τις δικές της απόψεις, και εμείς τις δικές μας όσον αφορά το μάθημα». Επίσης είπε ότι "ο διάλογος συνεχίζεται ενώ το πρόγραμμα σπουδών όπως έχει αποφασιστεί, με έμφαση στη θρησκειολογία και όχι ως ομολογιακό μάθημα, προχωρά κανονικά. Στο τέλος της χρονιάς θα γίνει η αξιολόγησή του και θα ληφθούν οι όποιες αποφάσεις".
Ποιος δεν κατάλαβε ποιόν; Γιατί σίγουρα εκεί μέσα δεν συνεννοήθηκαν.
Αν τα λόγια του αρχιεπισκόπου μεταφέρουν περιγράφουν με ακρίβεια τα όσα ειπώθηκαν , τότε η φετινή χρονιά θα κυλήσει με το μάθημα των Θρησκευτικών να διδάσκεται από τα παλιά βιβλία, και φυσικά σύμφωνα με το παλιό πρόγραμμα σπουδών, το οποίο ανταποκρίνεται στην ύλη που περιέχεται σε αυτά.
Αν τα λόγια του υπουργού Παιδείας είναι ακριβέστερα, τότε το νέο πρόγραμμα σπουδών συνεχίζεται κανονικά, σαν να μην προκάλεσε καμιά αναστάτωση και φυσικά τα διδακτικά βιβλία που διανεμήθηκαν, παραμένουν στο ράφι, αφού είναι παντελώς άχρηστα.
ΠΟΥ βρίσκεται η αλήθεια;
Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι τα θρησκευτικά και η διδασκαλία τους, αλλά η αδυναμία συνεννόησης; Μήπως αδυνατούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο, εγκλωβισμένοι και οι μεν οι δε στον δικό τους κόσμο και στις δικές τους ιδέες;

ΣΧΕΤΙΚΑ:
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=833984
http://www.protothema.gr/greece/article/616931/opisthen-i-kuvernisi-gia-ta-thriskeutika-gia-na-ektonothei-i-krisi/

Ο "Συννεφούλης" η "Συννεφούλα" και η Θεολογία του ...

Έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση του τραγουδιού "Συννεφούλα" του Δ. Σαββόπουλου από τους μαθητές του 114 Νηπιαγωγείου Αθηνών. Ναι, μην παραξενεύεστε, και εκεί διδάσκεται το τραγούδι.
Ο δάσκαλος το τραγούδησε, το αναπαρήγαγε από το cd και στη συνέχεια ξεκίνησε μια δημιουργική κουβεντούλα.
Μια νηπιαγωγική ανάλυση, όπως την περιγράφει.
Δείτε και διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ:

http://114nipiagogeio.blogspot.gr/2015/11/blog-post_37.html

Έπειτα από πολλά χρόνια, οι μαθητές θα συναντήσουν το τραγούδι ξανά στην Α΄ Λυκείου, σε άλλο περιβάλλον πλέον, στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών, στη διδακτική ενότητα "Επικοινωνία", εφόσον βέβαια παραμείνει το νέο Πρόγραμμα Σπουδών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα.

Το δοκίμασα πρόσφατα σε μαθητές της Α΄ Λυκείου, που προφανώς δεν είχαν την τύχη να το ακούσουν και να το αναλύσουν στον νηπιαγωγείο. 

Ακούστηκαν πραγματικά ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις, αλλά και πολλά χαμόγελα, για τον "Συννεφούλη" και τη "Συννεφούλα" του. 

Η σύνδεσή του όμως με τη θρησκεία, σε αυτό το "Πέρασμα από τη φιλία και τη λαχτάρα συναναστροφής στη θρησκεία ως επικοινωνία με το ιερό", που προβλέπει ο "Αναθεωρημένος Οδηγός Εκπαιδευτικού", έβγαλε πολύ γέλιο.

Σκεφτείτε μάλιστα ότι αμέσως μετά, και ακολουθώντας τα κείμενα με το "Προτεινόμενο υλικό", χρησιμοποιήθηκε η "Επί του Όρους Ομιλία" και μελετήθηκαν οι στίχοι Ματθ. 5, 27-28: «Ακούσατε επίσης πως δόθηκε στους προγόνους μας η εντολή: μη μοιχεύσεις. Εγώ όμως σας λέω πως όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν». 

Πράγματι, η επιλογή της ομάδας κατάρτισης του νέου ΠΣ και επιλογής του προτεινόμενου υλικού ήταν ευρηματική!!